Omschrijving

Nederland Zingt op Zondag 25 september 2011

Anja den Bok gaat op haar twintigste het klooster in. Na tien jaar non te zijn geweest, treedt ze uit.

Ds. Van der Veer schrijft:

Bruid van Christus

In het klooster kreeg zij de naam Johanna Maria. Na drieëneenhalf jaar deed zij haar eeuwige gelofte. Het afleggen van de eeuwige gelofte kun je vergelijken met trouwen. Je wordt bruid van Christus. Het is een ceremonie compleet met sluier, bruidstaart en receptie. Het was toen de dag van haar leven. Familie en vrienden waren van verre gekomen om deze plechtigheid mee te maken.

Toen ze twintig was had zij die keuze gemaakt. Ze wilde haar hele leven in dienst van God stellen. Als jonge non koos zij voor een leven van reinheid, gehoorzaamheid en armoede. Christus en de naaste te dienen was haar hoogste doel. Ze behoorde voor eeuwig bij Hem. Ze was voor altijd Zijn bruid.

Sinds tien jaar is zij geen non meer. Het leven in het klooster hield zij, na een jarenlang verblijf, niet vol. Steeds meer was ze tot ontdekking gekomen als non niet meer de mens te zijn die zij wilde zijn en naar haar overtuiging ook mocht zijn voor God.

Na een jarenlange worsteling trad zij uit. Uittreden betekent voor haar een pijn, die nooit meer overgaat. Lange tijd voelde zij zich zich daar schuldig over. Ze had immers haar eeuwige belofte verbroken. Het is nu een stuk rustiger in haar hart geworden. Anja is gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen.

Maar nog altijd draagt zij twee ringen: een trouwring en een kloosterring. Haar beloften mag zij dan hebben verbroken! Maar het verbond met God is er nog: "Ik wil mijn leven in dienst van Hem leven."

Kijk en luister naar de strijd en de worsteling van een jonge vrome vrouw.

-----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 2 oktober 2011

Ds. Wigle Tamboer ontmoet Krijn de Jong. Hij werkte jarenlang in de verslavingsopvang bij Tot Heil des Volks.

Ds. Wigle Tamboer schrijft:

Krijn de Jong - hoop, geduld en volharding

We ontmoetten elkaar voor het Centraal Station van Amsterdam. Het is een regenachtige dag met af en toe een opklaring en een zonnestraal. Krijn de Jong is duidelijk uitgegaan van alleen maar zon. Hij heeft niets bij zich tegen de regen - geen jas, geen paraplu - en loopt op open sandalen.

Daarin zag ik direct al een mooie karaktertrek van Krijn. In het Amsterdam waar hij tot zijn pensioen werkzaam was, kwam hij veel nare dingen tegen. Maar altijd zag hij ergens het positieve. Het kon nog zo donker, koud en kil zijn of Krijn zag ergens wel een zonnestraal, een teken van hoop.

Die levensinstelling was onontbeerlijk in de verslavingszorg waarin hij samen met zijn vrouw Trijntje jarenlang actief was. Hun werkterrein was hartje Amsterdam en deel van het mooie werk van de Vereniging tot Heils des Volks. Met hun gezin woonden ze boven het opvangcentrum en trokken dus 24 uur per dag op met verslaafden. Hij kan er niet alleen boeiend, maar ook bewogen over vertellen.

Wat me treft in het verhaal van Krijn is dat geen enkel mens mag worden opgegeven - wie deze ook is, hoe ver deze ook gevallen is, hoe vaak deze ook teleurstelt. Krijn: "Zelfs waar het ontzettend fout ging met mensen, wilde ik niet opgeven maar hield ik me vast aan hoop, geduld en volharding."

Daarbij ging het niet alleen om de ander, maar ook om Krijn zelf, zo bekende hij. "In het falen van de ander, herkende ik ook mijn eigen falen. Dat maakte me mild en zorgde er voor dat ik mensen niet snel wilde veroordelen."

Krijn is een verteller van het verhaal achter het verhaal. In alle openheid gunde hij me niet alleen een kijkje in het hart van Amsterdam, maar ook in zijn eigen hart. Dat maakt hem geknipt voor het werk wat hij sinds zijn pensionering doet: mensen rondleiden in Amsterdam en hen met een bewogen hart anders doen kijken naar de stad die hem zo dierbaar is.

Kijk en luister naar een man die ook na zijn pensionering nog steeds een man met een missie is.

-----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 9 oktober 2011

Ds. Arie van der Veer ontmoet Pim en Karin de Jong. Ze vertellen over de wonderlijke weg die God met hen ging.

Ds. Van der Veer schrijft:

Het echte leven

We willen allemaal van het leven genieten. Maar soms lukt dat gewoon niet. Mensen kunnen je het leven onmogelijk maken. Tegenslagen kunnen je verlammen. Depressies verhinderen je gewoon om de mooie dingen van het leven te zien. Je hebt er helemaal geen oog voor.

Pim de Jong, de gast in de komende uitzending van Nederland Zingt op Zondag, was jarenlang depressief. Na verschillende opnames op een psychiatrische ziekenhuis werd hij volledig afgekeurd en zat hij hele dagen thuis achter de gesloten lamellen, achterdochtig en bang. Hij was helemaal afhankelijk van Karin, zijn vrouw, die hem niet laat vallen en die (tegen beter weten in) hoopt dat het goed met hem komt.

Pim had met niemand meer contact. Thuis keek hij naar horror- en sciencefictionfilms, slikte antidepressiva en vluchtte in drank. Als zijn vrouw ‘s avonds na haar werk naar huis fietste, leefde elke dag de vraag hoe zij haar man nu zou aantreffen?

De Pim van nu is een totaal ander mens geworden. De man die vroeger alle contacten uit de weg ging is nu altijd bereid tot een goed gesprek. Pim is een open, intelligente, attente en communicatieve veertiger geworden.Je kunt je niet voorstellen, dat hij jarenlang door angst- en dwanggedachtes werd beheerst, want hij komt heel relaxed over.

Ik ging met hem praten over het geheim van deze verandering.
Er is veel gebeurd met Pim. En in dat alles speelde het leren kennen van Jezus een centrale rol.

Kijk en luister.