<< MP3 Harry Roy, Orhestra en Tiger Ragamuffins 1933-1950
Harry Roy, Orhestra en Tiger Ragamuffins 1933-1950
De spotter staat op je whitelist
Categorie Geluid
FormaatMP3
BronVinyl
Bitrate320kbit
GenreJazz
TypenAlbum
Datum 10/05/2019, 17:02
Omvang 222.29 MB
Gespot met Spotnet 1.9.0.5
 
Website https://nzbindex.nl/search/?q=Harry+Roy%2C+Orhestra+en+Tiger+Ragamuffins+1933-1950
 
Afzender jellehv80 (GYbjUA)
Tag Swing
 
Zoekmachine Zoek
NZB NZB
 
Aantal spam reports 0

Omschrijving

Bijna 5 jaar geleden postte ik een CD met de beginperiode van Harry Roy. 
Hier is een herziene versie met de latere periode erbij. Tevens heb ik een paar 78t platen gebruikt (schoongemaakt!) voor een beter overzicht.

Harry Roy (1900-1971), klarinettist, orkestleider en showman.
Begon met broer Sidney een groep, die de Original Dixieland Jazzband opvolgde na hun vertrek uit het Hammersmith Palais. Na een tour door Zuid-Afrika vormde hij een eigen band onder de naam RKOlians, naar de naam van de RKO cinema op Leicester square. Dit werd een groot succes, vooral door de 2 piano’s van Ivor Moreton en Dave Kaye. Een groot succes was ‘Tiger Rag’, zodat er binnen de band een groepje “The Tiger Ragamuffins” werd gevormd door Roy, de pianisten, een bassist en de legendarische drummer Joe Daniels.
Na The London Palladium (1932) en Café Anglais volgde midden 1933 een contract met het Mayfair Hotel, waar tot dan toporkest Ambrose speelde. De BBC zond elke Vrijdagavond dansmuziek uit vanuit dit hotel. De fanmail steeg enorm. Het succes van de 2 piano’s was zo groot dat Moreton en Kaye in 1936 voor zichzelf begonnen. Zij werden vervangen door Stanley Black en Norman ‘White’ Yarlett. Dit gebeurde tijdens de opnamen voor de film “Everything Is In Rhytm”. In een deel van deze film zijn Moreton en Kaye te zien, in een ander deel Black en White. Later vertrok ook Joe Daniels om een eigen groep te vormen.
De compilatie begint met een stukje van het radioprogramma (inclusief aankondiging door de omroeper) waarbij gestart wordt met de signature tune van het orkest “Bugle Call Rag”.
Vergelijk dit eens met de laatste track: hetzelfde nummer met uiteindelijke swingband!
Vanaf ca.1937 komen er betere arrangementen, zoals ‘Spanish Shawl’ van Sid Phillips (van Ambrose); ‘Why don’t You Fall In Love’ klinkt als het orkest van Benny Ggoodman .
In de 50er jaren werden Bill Haley And His Comets geweldig popular; de muzikale smaak veranderde en dit was het einde van de grote dansorkesten. Alleen Ted Heath hield het nog lange tijd vol met zijn orkest.

Zoals meestal hierbij een CD cover en de discografie.
Eventueel kan ik nog wat meer van de Engelse dancebands maken, maar gezien het werk alleen bij voldoende belangstelling.

Reacties # 0